Voor je het weet sta ik bovenaan in de ranking”, hoor ik mezelf zeggen tegen mijn nieuwe Kroodle collega's. Ik kan soms wat competitief uit de hoek komen. Zij rijden allemaal al tijden met een Kroodle stick, ik moet nog van start gaan. De dagen erna rij ik rond, nog zonder stick, en betrap mezelf er op dat ik wel eens teveel het gaspedaal intrap. Iets dat natuurlijk geen wonderen doet voor je stand in de ranking. Ik en mijn grote mond…
Als Het Moment daar is en ik mijn Kroodle stick in mijn auto plug (met enige moeite overigens, aangezien ik een van de weinige auto’s heb waar de OBD poort achter een paneel verstopt zit), durf ik na mijn eerste ritjes bijna niet in de app te kijken. Ook al heb ik het gevoel dat ik me in het verkeer over het algemeen vrij keurig gedraag, kan ik soms toch wat, eh, pittig rijden. En ik vergeet nog wel eens dat ik nu gevolgd wordt door een GPS-systeem. Ik hoop dat ik op die momentjes van vergeetachtigheid niet al te belabberd heb gereden. Maar mijn bluf is niet voor niets geweest, na twee dagen sta ik op nummer twee in de ranking. Ik zei het toch.
